De propagandacampagne tegen No Borders is een grove poging om af te leiden van de gewelddadigheden van de overheid
De afgelopen week heeft de Franse regering wanhopig geprobeerd de aandacht af te leiden van haar brute optreden in Calais door de eeuwige propaganda-campagne tegen "gevaarlijke" No Borders-activisten op te rakelen.
Opnieuw kwamen diverse ambtenaren - van de minister van Binnenlandse Zaken Cazeneuve zelf, tot politiehoofd Buccio de Perfect en burgemeester Bouchart - eensgezind naar buiten met leugens over "No Borders", die laks werden overgenomen door de reguliere media. Claims variëren van het idee dat No Borders verantwoordelijk is voor het geweld tot het idee dat ze zich niet echt bekommeren om de migranten in Calais, of dat zij actief hutjes in de jungle in brand steken. Deze tactiek is even voorspelbaar als grof; wanneer migranten durven terug te vechten tegen de dagelijkse onderdrukking en vernedering is het antwoord van de autoriteiten hetzelfde: No Borders is hen aan het opzetten.
Dus waarom blijven de Franse autoriteiten No Borders aanvallen?
- Ten eerste, de erkenning dat migranten zichzelf kunnen verdedigen is erkennen dat de wreedheden en de onderdrukking van het grensbeleid in Calais zodanig is dat zelfs de meest meewerkende persoon begint terug te vechten. Erkennen dat mensen zichzelf kunnen verdedigen is erkennen dat ze worden aangevallen, zo eenvoudig is het.
- Ten tweede, het afgelopen jaar was de interesse en grassroots steun voor migranten in Calais en hun situatie ongekend groot. Toch hebben Britse en Franse regering meer dan zeven jaar elk repressief middel waar ze mee konden wegkomen ingezet om migranten uit het gebied weg te krijgen. In die tijd was CMS getuige en documenteerde het de verwoesting van jungle na jungle en de ontruiming van kraakpand na kraakpand. Terwijl de repressie niet nieuw is, is de omvang van de solidariteit en de zorg dat wel. De leugens en bangmakerij die rond No Borders zijn verspreid is een grove verdeel-en-heers-taktiek, bedacht om No Borders-activisten af te schilderen als onruststokers en worden migranten en hulpverleners tegen iedereen opgezet die spreekt over verzet. De autoriteiten weten hoe bedreigend solidariteit en verzet is voor hun grensbeleid.
- Ten derde, hoewel spanningen en geweld deel uitmaken van Calais, met fascistische aanvallen en gevechten tussen groepen of individuen, komt het overgrote deel van geweld vanuit de politie dat dagelijks traangas inzet, migranten mishandelt en woningen verwoest. De grens zelf heeft vele levens geëist. Praten over het geweld door No Borders-activisten of migranten leidt bewust af van de wreedheden door de staat en het regime aan de grens. Dinsdag beweerde Buccio dat No Borders migranten "misleidt". De enigen die migranten misleiden zijn de Franse autoriteiten en hun medewerkers. Vorige week nog beweerden ze dat bij de ontruiming schuilplaatsen zouden worden ontzien - een bewering die zij de afgelopen dagen in de praktijk direct tegenspraken.
Tot slot, "No Borders" is de perfecte zondebok. Waarom? Omdat No Borders een idee is, niet een groep met een duidelijk lidmaatschap. Er zijn veel mensen die dat idee delen, met inbegrip van Calais Migrant Solidarity. De overheid kan vaag wijzen naar ongrijpbare migranten-manipulatoren, wetende dat er geen tegenspraak komt. Om een voorbeeld te geven, de afgelopen dagen werd veelvuldig gemeld dat vijf mensen in de jungle waren gearresteerd, en dat sommige van hen Engelse No Borders-activisten waren. In werkelijkheid bleken drie van de gearresteerden vrijwilligers te zijn van een liefdadigheidsorganisatie in de jungle, en twee Iraniërs die hun huizen verdedigden. Ze zijn allemaal zonder aanklacht vrijgelaten, maar de reputatie blijft hangen.
Wij roepen op krititisch te zijn over de beweringen over No Borders, evenals over de belofte van de Franse staat betreft een 'humanitaire ontruiming'. Kijk voorbij de reguliere media voor je nieuws, en bovenal sta zij aan zij pal tegen de staatsrepressie in Calais.
source